به خدایی که از اشارت کن

عالمی را نموده معماری

که مرا شعر و شاعری عار است

کاش بودم ازین هنر عاری

بارها خواستم کزین ذلّت

[...]

لایق مدح در زمانه چو نیست

خویشتن را همی سپاس کنم

هر چه گویم نه تهمت است و نه لاف

از حسودان چرا هراس کنم؟

کرده باشم مقام خود را پست

[...]

روزگاریست، عقل می کوبد

کنج آسایش اختیارکنم

در به روی جهانیان بندم

کنج آسایش اختیارکنم

سفر دور مرگ، نزدیک است

[...]

قدر هر سفله، از تو گشت علم

ای سپهر خَم، این چه انصاف است

از تو، امروز کافی الملکیست

هرکه تمغای کون اوقاف است

تا که سگ یافت می شود، ندهی

[...]

غزلی برده رندکی از من

که نگویم ز ننگ، نامش باز

سخن عاشقان نمایان است

بوالهوس کی شده ست محرم راز؟

گر نه آیین امتیاز بدی

[...]

لوحش الله خامه ام که به صدق

هست با معنیش وفا و وفاق

ترجمان غم نهان من است

چون زبان، بسته با دلم میثاق

هم نی خوش نوا و هم نایی

[...]

چارپایی شنیده ام مرده است

از امیرکبیر، طال بقاه

چون که سنجیدم این سخن، گفتم

غلط افتاده است در افواه

بعد خویش، آن که چون امیر گذاشت

[...]

گفت یاری، حزین بی دل را

خلق را در فساد می بینم

همه مست شراب کبر و حسد

همه غرق عناد می ببنم

وه چه آمد چه شد که نیکان را

[...]

غیر آزاده خاطری که بود

برتر از چرخ و انجمش، پایه

باقیان، زیر آسمان هستند

همچو در زیر ماکیان خایه

گر سر از بیضه برکند، باشد

[...]

ای فلانی، شگفت نیست مرا

از عجبهای هند و بنگاله

عجب آید از این که زاییده ست

ماچه خر مادر تو، گوساله

در همه عمر، بر صحیفهٔ دهر

هر چه این کلک مشکبار نوشت

اول آن را به لوح خاطر من

قلم فیض کردگار نوشت

جبهه بر خاک نه درین مسجد

کز برای عبادت است اینجا

بهر تاریخ این بنا، هاتف

گفت: درگاه حاجت است اینجا

ای که دارد لوای اقبالت

آفتاب بلند، سایه نشین

بود از نوبهار خلق توام

نفس مشکسای فروردین

نکته ای هست، از رهی بشنو

[...]