پس گرفت آن زر بسوی خانه کرد

وز یتیم بی پدر بیگانه کرد

باز بوی گل مرا دیوانه کرد

باز عقلم را صبا بیگانه کرد

بازم از سر تازه شد مستی عشق

بس که بلبل ناله مستانه کرد

گل چو شمع خوبرویی برفروخت

[...]

باز یاد آن شبم دیوانه کرد

کان پسر با من به خواب افسانه کرد

شد خراب این دیده و سلطان حسن

از کجا منزل درین ویرانه کرد؟

کم مبادش مویی، ار چه زلف را

[...]

عشق آدم را اسیر دانه کرد

دام او شد دانه تا افسانه کرد

پندها او را بسی شاهانه کرد

در نصیحت گوش او دُردانه کرد

روی از مغسل به آن ویرانه کرد

جای در ویرانه چون دیوانه کرد

خال را از بهر آدم دانه کرد

تا برونش از بهشت و خانه کرد

وه که عشق از دانشم بیگانه کرد

مستی این دل، مرا دیوانه کرد

دوش سیلی راه در این خانه کرد

که سراسر خانه را ویرانه کرد