گر تویی ای چرخ گردان مادرم

چون نه‌ای تو دیگر و من دیگرم؟

ای خردمندان، که باشد در جهان

با چنین بد مهر مادر داورم؟

چونکه من پیرم جهان تازه جوان

[...]

عقل صد مسهل به طبعم بیش دارد

تا چنین در نظم و نثرش کرد نرم

چون بدانستم که بی اسهال او

مجلس سردان نخواهد گشت گرم

کافرم گر قطره‌ای زین پس ریم

[...]

دخل عمرم خرج شد در انتظار

گرچه من بر صبر کردن قادرم

بیش ازین دانم که تاب صبر نیست

فی المثل گر خود ادیب صابرم

گر شود این آهنت چون موم نرم

تو شوی در عشق چون داوود گرم.

جمله سالوسی تو من این کی خرم

نیست این سالوسی تو درخورم

شه اگر دارد اگر نه باورم

گر درین تقصیر کردم کافرم

دیگری گفتش مخنت گوهرم

هر زمانی مرغ شاخ دیگرم

گفت برخوان خدا نان می‌خورم

پس همه فرمان شیطان می‌برم

با چنین مردی موکل بر سرم

زهر من باشد اگر شربت خورم

این سخن آن هر دو شیخ محترم

سبقتم دادند برخود لاجرم

گر بسوی هر دو عالم بنگرم

یا به جز تو هیچ خواهم، کافرم

گرچه همچون گوی بی پا و سرم

لیک من از گوی محنت کش ترم

از سر دردی نگه کن دفترم

تا ز صد یک درد داری باورم

دان که شب بودم به خلوت از کرم

ناگهان شخصی درآمد از درم

یا ابوعثمان حیری در حرم

در طریق عشق باشی محترم

بود بوذر زرّ خالص لاجرم

پاک بیرون آمد و شد محترم

هرکه برچشمش بدوزد چشم گرم

هیچکس را می نرنجاند ز شرم

من بتو امیدوارم در کرم

ز آنکه هستی دردو عالم محترم

از نهان و آشکارا حاضرم

بر زمین و آسمانها ناظرم

خوان انعام تو باشد در خورم

سرّ سودای تو باشد در سرم