صمت عادت کن که از یک گفتنک

میشود زنار، این تحت الحنک

گوش بگشا، لب فرو بند از مقال

هفته هفته، ماه ماه و سال سال

خامشی را آنقدر کن ورد زبان

[...]

اوست دیوانه که دیوانه نشد

این عسس را دید و در خانه نشد

عقل من گنج است و من ویرانه ام

گنج اگر ظاهر کنم، دیوانه ام

کان قند و نیستان شکرم

[...]

اصمعی میرفت در راهی سوار

دید کناسی شده مشغول کار

نفس را می گفت ای نفس نفیس

کردمت آزاد از کاری خسیس

هم ترا دائم گرامی داشتم

[...]

گر ترا از غیب چشمی باز شد

با تو ذرات جهان همراز شد

نطق خاک و نطق آب و نطق گل

هست محسوس هواس اهل دل

هر جمادی با تو میگوید سخن

[...]

عارفی از منعمی کرد این سوال

کای ترا دل در پی مال و منال

سعی تو از بهر دنیای دنی

تا چه مقدار است ای مرد غنی؟

گفت افزون است از عدو شمار

[...]

هر کس پیش کلوخی سینه چاک

کاین کلوخ از حسن گشته جرعه ناک

باده درد آلودتان مجنون کند

صاف اگر باشد ندانم چون کند

نور می گیرند این استاره ها

جمله از خورشید و این دیوارها

ای عزیز مصر در پیمان درست

یوسف مظلوم در زندان تو است

در خلاص او یکی خوابی ببین

زود فالله یحب المحسنین

کرد پیری عمر او هشتاد سال

از حکیمی حال ضعف خود سئوال

گفت دندانم زخوردن گشته سست

ناید از وی شغل خاییدن درست

منتی باشد ز تو بر جان من

[...]

باشد ابن الوقت، صوفی، ای رفیق

نیست فردا گفتن از شرط طریق

گفت پیغمبر که معراج مرا

نیست بر معراج یونس اجتبا

آن من بر چرخ و آن او به شیب

زان که قرب حق برون است از حسیب

قرب نی بالا نه پستی رفتن است

[...]

چشم عقل و علم کور از شهوت است

دیو پیش دیده حور از شهوت است

راه شهوت پر گل و لای بلاست

هر که افتاد اندر آن گل برنخاست

از می شهوت چو یک جرعه چشی

[...]

هر کس که به دور فلک حادثه زای

یک دم به مراد دل نشست از سر و پای

رقاص ز بهر نظارگیان

دستش بگرفت و گفت بالا بنمای

این قضا را گونه گون تصریف هاست

[...]

آهوئی را کرد صیادی شکار

اندر آخور کردش آن بی زینهار

در میان آخور پر از خران

حبس آهو کرد چون استمگران

آهو از وحشت بهر سو می گریخت

[...]

در عدم ما مستحقان کی بدیم

که برین جان و برین دانش زدیم

ما نبودیم و تقاضامان نبود

لطف تو ناگفته ی ما می شنود

دنیی و عقبی حجاب عاشق است

[...]

هر که نامخت از گذشت روزگار

هیچ ناموزد ز هیچ آموزگار

آفت ادراک این قیل است و قال

خون به خون شستن حلال آمد،حلال

هین و هین ای راهرو بیگاه شد

آفتاب عمر سوی چاه شد

تو مگو فردا که فرداها گذشت

[...]

این سخن شیر است در پستان جان

بی کشنده شیرکی گردد روان

زندگانی چیست؟ مردن پیش دوست

کاین گروه زندگان دل مرده اند

باز می گیرند چون استارها

نور از آن خورشید این دیوارها

شیشه های رنگ رنگ آن نور را

مینماید این چنین رنگی به ما

چون نماند شیشه های رنگ رنگ

[...]