هر که در این خانه شبی داد کرد

خانه فردای خود آباد کرد

آه از این صفرائیان بی هنر

چه هنر زاید ز صفرا دردسر

این نه مردانند اینها صورتند

مرده نانند و کشته شهوت اند

آتش عشق است کاندر نی فتاد

جوشش عشق است کاندر می فتاد

جسم خاک از عشق بر افلاک شد

کوه در رقص آمد و چالاک شد

هر چه گویم عشق را شرح و بیان

[...]

باده خاک آلودتان مجنون کند

صاف اگر باشد ندانم چون کند

دیگ لیسی کاسه لیسی را بجو

ای خداوند و ولی نعمت بگو

خانمان جغد، ویرانه است و بس

نشنود اوصاف بغداد و طبس

ای که اندر چشمه شور است جات

[...]

چشم را از غیر و غیرت دوخته

همچو آتش خشک و تر را سوخته

ای به یادت تازه جان عاشقان

ز آب لطفت تر، زبان عاشقان

پادشاهان جهان از بی رگی

بو نبردند از شراب بندگی

ورنه ادهم وار، سرگردان و دنگ

ملک را برهم زدندی بی درنگ

ملک را بر هم زن ادهم وار زود

[...]

جلوه گر بی پرده روی او ولی

دید کس را طاقت دیدار نیست

عاشقان را شادمانی و غم اوست

دست مزد و اجرت خدمت هم اوست

از محبت تلخها شیرین شود

وز محبت مسها زرین شود

فالمنع منه عطیه مبذوله

و الفقر اکرام و لطف عاجل

ننگرد دیگر به سرو اندر چمن

هرکه دید آن سرو سیم اندام را

و من الدلائل ان تراه مسلما

کل الامور إلی الملیک العادل

عاشقم بر لطف و بر قهرش به جد

بو العجب من عاشق این هر دو ضد

ناخوش او خوش بود بر جان من

جان فدای یار دل رنجان من

در بلا هم می چشم لذات او

مات اویم مات اویم مات او

عاشقم بر رنج خویش و درد خویش

بهر خشنودی شاه فرد خویش

زین خزان، تا چند باشی نعل دزد

گر همی دزدی، بیا و لعل دزد

گفت پیغمبر به آواز بلند

با توکل زانوی اشتر ببند

گر توکل می کنی در کار کن

کشت کن پس تکیه بر جبار کن

هیچ کس بی امر او در ملک او

در نیفزاید سر یک تار مو

واحد اندر ملک و او را یار نی

بندگانش را جز او سالار نی

دامن آن گیر ای یار دلیر

که منزه باشد از بالا و زیر

با تو باشد در مکان و لامکان

چون بنمائی از سرآزادگان

غیر هفتاد و دو ملت کیش او

[...]

عاشقم بر رنج خویش و درد خویش

بهر خشنودی شاه فرد خویش