پیش آن بحر کران پیچ پیچ

جمله ی کون و مکان هیچ است هیچ

می شناسی خویش را بیتاب و پیچ

هیچ بن هیچ ابن بن هیچ بن هیچ

هیچ باشد هیچ هرگز هیچ هیچ

هیچ چیزی نفکند در تاب و پیچ

پس فنا آن باشد ای صاحب قلیچ

کادمی خود را نبیند غیر هیچ

با نوا گوید همی بیتاب و پیچ

هیچ هستم هیچ هستم هیچ هیچ

راه باریک و هزاران تاب و پیچ

نی ز انجامش خبر دارند هیچ

من ندارم غیر عجز و لابه هیچ

در من و در کار من شاها مپیچ

ماکه‌ایم اندر زمان پیچ پیچ

چون الف کو خود ندارد هیچ هیچ

نیست اندر بحر شرک و پیچ و پیچ

لیک با احول چه گویم هیچ هیچ

سالکان را در سلوک پیچ پیچ

هیچ ازو بگشود نی نی هیچ هیچ

ای گرفتار جهان پیچ پیچ

هیچ دانی کاین جهان هیچ است هیچ

صاحبش ممنون نگردد ازتو هیچ

هست این بندی به پای خود مپیچ

گر شنیدی از کسی حرفی توهیچ

اندر آن انگشت خود دیگرمپیچ

این علفزار جهان هیچ است هیچ

تو برین موهوم ای نادان مپیچ