نسل جند ابرهه بیت خلیل

کوفتن خواهند زیر پای پیل

عندلیبان گلستان خلیل

آمدند از آتش دل در عویل

کوفیان کردند با افسوس و ویل

خون روان از دیده بر دامن چو سیل

جای حیرانی است این ویل و عویل

دستها ناشسته از خون قتیل

آن سر پر خون که شستی جبرئیل

تار گیسویش به آب سلسبیل

آتش سودای این سر شد دلیل

سوی قربانگه به هابیل قتیل

پشه‌گان را دستخوش شد زنده پیل

شیر غران گشت موران را، ذلیل

وه چه طفلی! ممکنات او راطفیل

دست یکسر کاینات او را به ذیل

گر که این شب را دلارا گشت ذیل

لیلة الواحد بود نه الف لیل

عزت انسان به جود است و سخا

خر، شرف دارد به انسان بخیل

هست از جود و سخا انسان عزیز

بخل، انسان را کند خوار و ذلیل

از قضا گردید بیمار و علیل

جیش عمرش کوفت طبل الرحیل

سید سجاد محزون علیل

با عبیدالله بی‌شرم محیل

کرد چون اردوی شاه از صدر و ذیل

خیمه بر پا جوقه جوقه خیل خیل

شاه گفتا «یا بنی اصبر قلیل

جدک الساقی بماء السلسبیل»

آن خمیری را کز آب سلسبیل

با دم عیسی سرشته جبرئیل

دست مریم گشته بیرون ز آستین

پخته زاو نان و برنج و زنجبیل

بوده از شهد شکر در مصر جان

[...]

ماند در طوفان حیرت همچو نوح

رفته در نار محبت چون خلیل

عاقبت از همت والای دوست

جسته ره در مقصد دل بیدلیل

بر طبق بنهاده جان بی اختیار

[...]

هر چه باشد خوب و زیبا و جمیل

در بیابان طلب ما را دلیل

حق برون آورد این تیغ اصیل

از نیام آرزوهای خلیل

رخت خواب افکنده در زیر نخیل

صبحدم بیدار از بانگ رحیل

مصریان افتاده در گرداب نیل

سست رگ تورانیان ژنده پیل