گفت این کودک بگو تا آن کیست

گفت آن کفشگر مقصود چیست

عاشقی روزی مگر خون میگریست

زو کسی پرسید کاین گریه ز چیست

چون ترا از گردهٔ نانست زیست

آخرت چندین حسد از بهر چیست

همچو باران زار برخود میگریست

سایلی گفتش که این گریه ز چیست

پیر سرگردان شد و خون میگریست

زانکه بی زن هیچ نتوانست زیست

چون بدید آدم که سرکار چیست

قصد دنیا کرد و عمری خون گریست

یار ازو پرسید کآخر حال چیست

نیست کس بیدار پرهیزت ز کیست

خلق از حجاج بسیاری گریست

زآنکه با او کس نمی یارست زیست

کاین جهان و آن جهان و هست و نیست

کفر و اسلام و بد و نیکش یکیست

کودکی میرفت و در ره میگریست

کاملی گفتش که این گریه ز چیست

ای دل آخر بگذر از هستی و نیست

همچو برقی می‌رود در ره مایست

راه تجرید و فنا راه تو نیست

رو سخن کم گوی اینجا و مایست

رو که راه بی‌نشان راه تو نیست

عقل تو از راه معنی در شکیست

آه می‌کرد و بزاری می‌گریست

هر زمان از خوف حق چون مرده زیست

رفت پیشش گفت کین فریاد چیست

این همه شوریدگی از بهر کیست

ور نمی‌دانی که او را نام چیست

گفت میدانم تو یک ساعت بایست

این همه شور و شر و غوغات چیست

وین همه فریاد تو از بهر کیست

کس چه می‌داند که آن عیار چیست

خندهٔ او صبحدم از بهر کیست

کس نمی‌پرسد ز من حال تو چیست

این همه فریاد و سوزش بهر کیست

تو چه دانی کاین فلکها بهر چیست

هر زمان کردن قَران از بهر کیست