شیخ گفتش عهد دارم من که نیز

جز ز حق نستانم از کس هیچ‌چیز

ناقدش گفت این نشان نیست ای عزیز

همچو آن یک کی نشان دادی تو نیز

در جهان برخاستی صد رستخیز

خلق یک سر آمدندی درگریز

مذهب خود با توگفتم ای عزیز

گر بود خواری چه خواهد بود نیز

گفت هان ای مست اینجا کم ستیز

از چه می‌باشی، به من ده دست و خیز

تو ز عقل خود به یکباره گریز

تا برآرد نام نیکت عشق نیز

زینهار ای راهرو زیشان گریز

تا نیابی هول روز رستخیز

بوداو پیش پیمبر بس عزیز

بارها گفتی علی با او دو چیز

در درون سینه‌ای یار عزیز

غیر حبّ او ندارم هیچ چیز

من زدنیائی ندارم یک پشیز

میل هم ازوی ندارم هیچ چیز

غیر ایشان نیست هادی ای عزیز

گر تو بینی ناکسی و بی تمیز

من بغیر از حق نبینم هیچ چیز

زآنکه او بخشیده ما را این تمیز

پس بگفت آن شه بفرزند عزیز

کای تمامی گشته خود عقل و تمیز

رو تو از خلق جهان یکسو گریز

بعد از آن درکلبهٔ عطّار خیز

رو تو انسان باش و از حیوان گریز

تا بیابی هول روز رستخیز

هست خیر افزودن عمر عزیز

خیر باشد پیش بعضی از تمیز

پیش ایشان جاه باشد بس عزیز

خود نباشد در شریعت شان تمیز

گر تو ایمان خواهی از هستی گریز

خود تو جام نیستی بردار تیز

رو تو ای عطّار از بی‌دین گریز

زآنکه بی‌دین با تو باشد در ستیز

شد نهنگ لا بسرهنگی عزیز

زان کمر دادش چو قاف و تیغ نیز