چون تو اینجاآمدی دستی تهی

میروی با این همه گنج آنگهی

گر جهان عقل را بر هم نهی

ذرهٔ‌عشقش کند دستی تهی

همین آدم بود عرش الهی

از این آدم بدانی هرچه خواهی

این مصالح آن چنان بیند رهی

خوب باشد که مر او را دل دهی

چارچیز آمد نشان ابلهی

با تو گویم تا بیابی آگهی

چون دل پر دارد و دست تهی

می‌نماید در ترازو فربهی

نه قلم دارد ازین سر آگهی

لوح خود را شسته، بر دست تهی

از کمال سرّجانان آگهی

من یقین دانم که تو روح اللّهی

گر جواب ما بگوئی آگهی

آن زمان تو عیسی روح اللّهی

هم نشان در مرا دیگر دهی

تا شود پیدا مرا از وی بهی

نیست کس را سوی این جوهر رهی

تا بیابد کل جوهر ناگهی

شاه پیش او ستاده آنگهی

گفت ای جان و جهانم تو شهی

همچو ما گر تو چنین جان میدهی

جان خود در راه تاوان مینهی

نیست کس را از حقیقت آگهی

جمله میمیرند با دست تهی

بشنو این اسرار جان گر آگهی

بشنوی از جان گر مرد رهی

خوش بود گر کاهلی یک سو نهی

وز همه یاران تو زوتر برجهی

هست سرتیزی شعار شیر نر

هست دم داری در این ره روبهی

برفروز آتش زنه در دست توست

[...]

آن خلایق بر سر گورش مهی

کرده خون را از دو چشم خود رهی

چون اشارت‌هاش را بر جان نهی

در وفا‌ی آن اشارت جان دهی

عذرت ای خرگوش از دانش تهی

من نه خرگوشم که در گوشم نهی

شیخ کامل بود و طالب مشتهی

مرد چابک بود و مرکب درگهی