هم ز اقضیکم علی جان آگه است

هم علی ممسوس فی ذات الله است

بس که خشکی بس که دریا بر ره است

تا نپنداری که راهی کوته است

آن دگر گفتش که دوزخ در ره است

مرد دوزخ نیست هر کو آگه است

نه ترا چشمست و نه ره کوته است

پیر در راهت قلاوز ره است

محرم این پرده جان آگه است

زنده‌ای از خلق نامرد ره است

زانکه اینجا پای داو اژدهاست

عاشقان را سربریدن خون بهاست

گفت ما را هفت وادی در ره است

چون گذشتی هفت وادی، درگه است

گفت این معنی که با تو همره است

یک گلی از بوستان الله است

هر کرا بخت و سعادت همره است

خضر از معنی بجانش آگه است

هرکه او با آل حیدر همره است

از فساد دین و مذهب آگه است

هر که با انسان کامل همره است

حق تعالی از وجودش آگه است

هرکه او را اصل ایمان همره است

او ز اصل کارخانه آگه است

هرکرا با او ولایت همره است

او ز حال هر دو عالم آگه است

بهترین خانها بیت اللّه است

وآن ترا هم قبله هم خلوتگه است

جان ایشان از خدا نه آگه است

میندانند و بلاشان در ره است

گفت استادش که این خرمن‌گه است

روشنی راه را این در ره است

باغ سبز عشق کو بی منتهاست

جز غم و شادی درو بس میوه‌هاست

انبیا را در درون هم نغمه‌هاست

طالبان را زان حیات بی‌بهاست

نقشهایی کاندرین حمامهاست

از برون جامه‌کن چون جامه‌هاست

آینهٔ آهن برای پوستهاست

آینهٔ سیمای جان سنگی‌بهاست