بلکه باشد معجز این بس بیّن است

هم نه از غیر نبی ای ممکن است

بَعل را خوانید کز اهریمن است

واهِلید آن خالقی را کاحسن است

داند او چشمی که دزد و خائن است

وآنچه مخفی در صدور و کامن است

یا قسم بر اسمهای احسن است

کابتدایش حا و میم این اَبیَن است

تَشْتَهِیه الْأنفُسُ تَلَذُّ الْأعیُن است

مکفی از هر وصفی اندر السن است

از سماء یا قصد روح روشن است

کآن شما را رام در ارض تن است

یعنی آسان این برانگیزاندن است

بر خدا کو خالق جان و تن است

نزد عارف این معانی بیّن است

گر نفهمد بسته چشمی ممکن است

لیک طول بی ز عرض آن ممکن است

در فصاحت این بیان مستحسن است

خاصه آن کو آگه و کامل فن است

قلبش از انوار برهان روشن است

تسمیۀ قرآن به نور این بیّن است

که نماینده طریق از ذوالمن است

آنچه شد ذکر آن کسی کو مؤمن است

پند داده می شود گر موقن است

دید مر جبریل را وین اَبین است

در کنار آسمان که روشن است

از جمالش نور مطلق روشن است

زین سبب نور دل و جان من است

غنچه ی ما گلستان در دامن است

چشم ما از صبح فردا روشن است

خاک تاریکی که نام او تن است

عقل از بیداد او در شیون است

مرتضی کز تیغ او حق روشن است

بوتراب از فتح اقلیم تن است

ناتوانی زندگی را رهزن است

بطنش از خوف و دروغ آبستن است

سطوتش اهل جهان را دشمن است

نوع انسان کاروان ، او رهزن است

بیم غیر الله عمل را دشمن است

کاروان زندگی را رهزن است