چارصد دینار بر گوشهٔ طبق

نیم دینار دگر اندر ورق

جز مگر آن صوفیی کز نور حق

سیر خورد او فارغست از ننگ دق

انبیا را واسطه زان کرد حق

تا پدید آید حسدها در قلق

زانک هفصد پرده دارد نور حق

پرده‌های نور دان چندین طبق

در شهیدان یرزقون فرمود حق

آن غذا را نی دهان بد نی طبق

او ز بانگ آب پُر مَی تا عُنُق

نشنود بیگانه جز بانگ بُلُق

ما رمیت اذ رمیت گفت حق

کار حق بر کارها دارد سبق

شیخ فعالست بی‌آلت چو حق

با مریدان داده بی گفتی سبق

چشم آخُربین ببست از بهر حق

چشم آخِربین گشاد اندر سبق

بی ادب گفتن سخن با خاص حق

دل بمیراند سیه دارد ورق

مهر بر گوش شما بنهاد حق

تا به آواز خدا نارد سبق

سیاتم چون وسیلت شد بحق

پس مزن بر سیاتم هیچ دق

این چنین بهتان منه بر اهل حق

کین خیال تست برگردان ورق

سجده‌گاهم را از آن رو لطف حق

پاک گردانید تا هفتم طبق

متهم چون دارم آنها را که حق‌

کرد امینِ مخزنِ هفتم طبق

همچنان این قوت ابدال حق

هم ز حق دان نه از طعام و از طبق

جز مگر مرغی که حزمش داد حق

تا نگردد گیج آن دانه و ملق

بی‌وفایی دان وفا با رد حق

بر حقوق حق ندارد کس سبق

لا تخف دان چونک خوفت داد حق

نان فرستد چون فرستادت طبق

تو توهم می‌کنی از قرب حق

که طبق‌گر دور نبود از طبق