بوستان شد همچو روی دوستان

باز روی دوستان چون بوستان

بوستان با دوستان خوشتر کنون

ایخوشا در بوستان با دوستان

دوستان را خیز و دستانی سرای

[...]

عاقبت بیمار شد بی‌دلستان

هیچ برنگرفت سر زآن آستان

هست ققنس طرفه مرغی دلستان

موضع این مرغ در هندوستان

در فروغ و نور شمع دلستان

جملهٔ شب خفته می‌بودی ستان

عدل کن در عدل کام دل ستان

تا دمد در جنّتت صد بوستان

گل صبوحی کرد اندر گلستان

شد منور گلستان در بوستان

شد منور از تو باغ و بوستان

بی‌جمال تو مبادا گلستان

من چرا آیم بباغ و بوستان

تا کرا بینم میان گلستان

کی صبا بی تو مبادا بوستان

و از نسیمت تازه باداگلستان

زان کنیزک بر طریق داستان

باز می‌پرسید حال دوستان

این چنین باشد وفای دوستان

من درین حبس و شما در گلستان

بانگ زد یارش که بر در کیست آن

گفت بر در هم توی ای دلستان

گفت دانایی برای داستان

که درختی هست در هندوستان

ایمن‌آباد است دل ای دوستان

چشمه‌ها و گلستان در گلستان

گر ز صورت بگذرید ای دوستان

جنت است و گلستان در گلستان

شسته در باطن میان گلستان

ظاهر آحادی میان دوستان

ور تو خوش باشی به کام دوستان

این جهان بنمایدت چون گلستان

رغم دشمن را بکام دوستان

باز گردیدیم سوی قهستان

بگذر ای فرخنده پی بر قهستان

قصه من عرضه کن بر دوستان

گویی ای همدم ز بهر دوستان

این سخن بگذار و رو بر داستان