آن یکی نوری ز هر عیبی بری

وین یکی کوری گدای هر دری

گرد رخت من مگرد از کافری

تو نه‌ای رخت کسی را مشتری

همچو خشخاشی همه خواب آوری

همچو خمری عقل و دانش را بری

کای مسلمانان که دیدست اشتری

جسته بیرون بامداد از آخری

وانک اشتر گم نکرد او از مری

همچو آن گم کرده جوید اشتری

یک عرابی بار کرده اشتری

دو جوال زفت از دانه پری

لب ببسته مست در بیع و شری

مشتری بی حد که الله اشتری

درس آدم را فرشته مشتری

محرم درسش نه دیوست و پری

ورنه بهتر را سجود دون‌تری

امر کردن هیچ نبود در خوری

مرد رومی کو کند آهنگری

رویش ابلق گردد از دودآوری

ور کنی با او مری و همسری

کافرم دان گر تو زیشان سر بری

موشکی در کفْ مهارِ اشتری

در ربود و شد روان او از مُری

چونک کرد ابلیس خو با سروری

دید آدم را حقیر او از خری

گوشت‌های بندگان حق خوری

غیبت ایشان کنی، کیفر بَری

لیک کو آن قربت شاخ طری

که ثمار پخته از وی می‌خوری

پس چه خوانیمت بگو ای جوهری

گفت طاوس نر چون مشتری

چون سفالین کوزه‌ها را می‌خری

امتحانی می‌کنی ای مشتری

چاره‌ای می‌باید اندر ساحری

تا بود که زین دو ساحر جان بری

نیست با ایشان سلاح و لشکری

جز عصا و در عصا شور و شری

جان بابا چون بخسپد ساحری

سحر و مکرش را نباشد رهبری