ما همه در حکم نفس کافریم

در درون خویش کافر پروریم

گر بگویی، چون بدین سودا دریم

آنچ رایج‌تر بود آنجابریم

ما به سیمرغی بسی اولیتریم

زانک سیمرغ حقیقی گوهریم

گفت با جان که بیا تا برپریم

خرقهٔ تن را سراسر بردریم

خیز تا با هم می معنی خوریم

پس بسوی ملک معنی ره بریم

خیز تا خود را بصرافان بریم

تا زما هر دو کدامین برتریم

ما همه دزد ره یکدیگریم

یکدگر را میکشیم و میخوریم

آنچه اسرارست ماداناتریم

جمله از خود دیده بر دید آوریم

آنچه ما دانیم پیدا آوریم

نیک و بدهاشان تمامت بنگریم

این یقینست و گمانی میبریم

پارهٔ از اولین آگه تریم

جملگی گفتند اقرار آوریم

هرچه گوئی ما ز پیمان نگذریم

قد رجعنا من جهاد الاصغریم

با نبی اندر جهاد اکبریم

ما سبوها پر به دجله می‌بریم

گرنه خر دانیم خود را، ما خریم

عدل توزیم و عبادت آوریم

باز هر شب سوی گردون بر پریم

صد گمانت بود در پیغامبریم

با چنین برهان و این خلق کریم

ما به فتوی تو نانی می‌خوریم

ما به پر دانش تو می‌پریم

حق مادر بعد از آن شد کان کریم

کرد او را از جنین تو غریم

که برو ما از تو خود چوپان‌تریم

چون تبع گردیم هر یک سروریم

ما به دل بی واسطه خوش بنگریم

کز فراست ما به عالی منظریم

ما چو آن کره هم آب جو خوریم

سوی آن وسواس طاعن ننگریم