گر شود این آهنت چون موم نرم

تو شوی در عشق چون داوود گرم

جمله سالوسی تو من این کی خرم

نیست این سالوسی تو درخورم

شه اگر دارد اگر نه باورم

گر درین تقصیر کردم کافرم

دیگری گفتش مخنت گوهرم

هر زمانی مرغ شاخ دیگرم

گفت برخوان خدا نان می‌خورم

پس همه فرمان شیطان می‌برم

با چنین مردی موکل بر سرم

زهر من باشد اگر شربت خورم

این سخن آن هر دو شیخ محترم

سبقتم دادند برخود لاجرم

گر بسوی هر دو عالم بنگرم

یا به جز تو هیچ خواهم، کافرم

گرچه همچون گوی بی پا و سرم

لیک من از گوی محنت کش ترم

از سر دردی نگه کن دفترم

تا ز صد یک درد داری باورم

دان که شب بودم به خلوت از کرم

ناگهان شخصی درآمد از درم

یا ابوعثمان حیری در حرم

در طریق عشق باشی محترم

بود بوذر زرّ خالص لاجرم

پاک بیرون آمد و شد محترم

هرکه برچشمش بدوزد چشم گرم

هیچکس را می نرنجاند ز شرم

من بتو امیدوارم در کرم

ز آنکه هستی دردو عالم محترم

از نهان و آشکارا حاضرم

بر زمین و آسمانها ناظرم

خوان انعام تو باشد در خورم

سرّ سودای تو باشد در سرم

من ترا راهی نمایم از کرم

غیر این ره خود بعالم نسپرم

من ترا حالی ببخشم از کرم

تا شوی در پیش دانا محترم

پیش دانا عدل و انصاف کرم

پیش نادان بخل باشد محترم