مصطفی گفتا که در پیش خدای

خواستم تا سجدهٔ آرم بجای

هفده فرض آورده در پیش خدای

در درون هفده من دلقی بجای

عقل را قل باید و امر خدای

تا شود هم رهبر و هم رهنمای

این شفاعت گفت چون آرم بجای

کین زمان یاد آمد او را از خدای

تا بود یک ذره از هستی بجای

کفر باشد گر نهی در عشق پای

گفت ملاحش خموش ای ژاژ خای

آتش اینجا کی شناسد سر ز پای

این غلام دلربای جان فزای

پیش شاه خویش استادی بپای

گفت زنهار ای امام رهنمای

تانگوئی آنچه گفتم با خدای

گفت غلبه میمکن ای ژاژ خای

نرم گو تا نشنود یعنی خدای

گفت حاتم تا که جان دارم بجای

هست قوت من ز انبان خدای

کاملی گفتست در راه خدای

هست بی حد رنجهای دلربای

جبرئیل آمد که میگوید خدای

بشکنش این کوزهها ای رهنمای

گرچه میجنبم نمیجنبم ز جای

میروم از پا بسر از سر بپای

چون زموت سعد لرزیدم ز جای

چون توانم داشت طاقت با خدای

من از آن کرسی نهادم زیر پای

تا رسد خود دست من بر هیچ جای

من ز ظلمت میندانم سر ز پای

گرچه شاهی بر نیائی با خدای

در ترازو هیچ چیز از هیچ جای

نیست بیش از خلق با خلق خدای

زان سخن حالی بشد ذوالنون ز جای

گفت ارزان میفروشی ای خدای

عاقبت چون حیله ساخت آن دلربای

کرد یوسف رادرون خانه جای

رهبری بودست الحق رهنمای

میهمانی خواست یک روز از خدای