عقل مست لعل جان افزای توست

دل غلام نرگس رعنای توست

نیکویی را در همه روی زمین

گر قبایی هست بر بالای توست

چون کسی را نیست حسن روی تو

[...]

جان من یک شعبه از دریای توست

می بمیرم رای اکنون رای توست

خصم تو یک قطره از دریای توست

لقمه ی تیغ نهنگ آسای توست

آن توکل از دل دانای توست

کسب و حرفت کار دست و پای توست

نُه فلک سرگشته و شیدای توست

مست و بیخود خاک از صهبای توست

سالها خو کرده ی یغمای توست

پای تا سر غرق در آلای توست

میوهٔ بید و صنوبرهای توست

سود سوداهای پر صفرای توست

آمدی این دست مزد پای توست

این جواب لفظ بی معنای توست

سلسله‌ سرّ تعیّن‌ های توست‌

کآن ز امر حق‌ به‌ دست‌ و پای تو ست‌

هرچه‌ غیر از حق‌ بود فحشای توست‌

بل‌ حقیقت‌ لات‌ و هم‌ عزّای توست‌

هم نپنداری که آن گویای توست

با تو غیر و یار با اعضای توست

آن منیّتها علامتهای توست

که چو خون بر جامه و اعضای توست