در زمان فرمود شاه حق شناس

تا بدست خویش دفنش کرد ایاس

وی عجب آنگه که شاه حق شناس

شد ز هوش از هوش رفته بد ایاس

یک شبی محمود شاه حق شناس

اشک می افشاند بر روی ایاس

خواندش یک روز شاه حق شناس

گفت کردی خدمت ما بی قیاس

در مصافی پادشاه حق شناس

یافت از خیل اسیران بی قیاس

با نمد آنجا مرو ای حق شناس

با خداوند جهان آخر پلاس

چون برآمد ساعتی آنگه ایاس

گفت من نیکوترم ای حق شناس

لیک باید عقل بی حد و قیاس

تا شود خاموش یک حکمت شناس

نیست در تن بهتر از تقوی لباس

در تکلّف مرد را نبود اساس

مر خردمندان عالم را لباس

خلق نیکو شرم نیکوتر شناس

از طبیعت بیخبر بود و حواس

راه عزّت کرده بی حدّ و قیاس

اندر آنجا دید مرغان حواس

گشته پران جمله بیحدّ و قیاس

حکمت و طب داشت بی حدّ و قیاس

در بزرگی بود او مردم شناس

سحر را با معجزه کرده قیاس

هر دو را بر مکر پندارد اساس

روی هر یک می‌نگر می‌دار پاس

بوک گردی تو ز خدمت روشناس

ترس درویشی مثال آن هراس

حرص و کوشش را تو هندستان شناس

هر دو جنبش آفریدهٔ حق شناس

لیک نتوان کرد این با آن قیاس

آن تقاضای دو چشم دل شناس

کو همی‌جوید ضیای بی‌قیاس

یک حکایت بشنو ای گوهر شناس

تا بدانی تو عیان را از قیاس

آن یکی را تو ندانی از قیاس

بندگی کن، ژاژ کم خا ناشناس