روح زیتونیست عاشق نار را

نار می‌جوید چو عاشق یار را

روح زیتونی بیفزا ای چراغ

ای معطل کرده دست افزار را

جان شهوانی که از شهوت زهد

[...]

آنگهان بنگر تو بدکردار را

صنعهای کاشف الاسرار را

خویش را تاویل کن نه اخبار را

مغز را بد گوی نه گلزار را

چون غم خود نیست این بیمار را

چون غم جان نیست این مردار را

یا به گلبن وصل کن این خار را

وصل کن با نار نور یار را

کشته بر جست و بگفت اسرار را

وا نمود آن زمرهٔ خون‌خوار را

جان او بیند بهشت و نار را

باز داند جملهٔ اسرار را

گر کند سفلی هوا و نار را

ور ز گل او بگذراند خار را

چون بدید از خود برون آن مار را

سجده آورد آن نکو‌کردار را

چون پیمبر دید آن بیمار را

خوش نوازش کرد یار غار را

گفت پیغامبر مر آن بیمار را

چون عیادت کرد یار زار را

گفت پیغامبر مر آن بیمار را

این بگو کای سهل‌کن دشوار را

بر گشا گنجینهٔ اسرار را

در سوم دفتر بهل اعذار را

چون نهی بر پشت کشتی بار را

بر توکل می‌کنی آن کار را

این نماید نور و سوزد یار را

و آن بصورت نار و گل زوار را

و آنک او نگذاشت کشت و کار را

پر کند کوری تو انبار را

بهر آن کردی سبب این کار را

تا ندارم خوار من یک خار را

چون بدید آن عالم الاسرار را

بر دو پا استاد استغفار را

در ربود او از سرش دستار را

پس دوان شد تا بسازد کار را

صد نشان باشد درون ایثار را

صد علامت هست نیکوکار را