ای تو از حق غافل و از کار خود

می ندانی هیچ تو رفتار خود

رو بگورستان و بین تو غار خود

تا که گردی شرمسار از کار خود

من گنه کارم چو از کردار خود

مانده‌ام شرمنده از گفتار خود

تو ببازی کی رسی در یار خود

چونکه هستی بی خبر از کار خود

جمله مرغان هر یکی اسرار خود

از هنر وز دانش و از کار خود

آن یکی عاشق به پیش یار خود

می‌شمرد از خدمت و از کار خود

عاجز و سر گشته ام در کار خود

سخت افگارم ولی افگار خود

گه ملول از کرده ی بیزار خود

گه ملالت از جفای یار خود

دیگران در فکر کار و بار خود

در خیال رونق بازار خود

لیک تا نگذشته از حد کار خود

لطف و حلم تو بود ستار خود

عارف اندر فکر کاروبار خود

در نشاط و عیش با دلدار خود

آن سه عنصر در گریز از بار خود

در تحیر آتش اندر کار خود

آلتم من بی خبر از کار خود

نی ز خود آرام و نی هنگار خود

پرده را بردار از رخسار بود

مات وحیرانم کن از دیدار خود

بنگر اندر آینه بر روی خویش

تا بگردی عاشق رخسار خود

بشکند تا نرخ عنبر قدر مشک

[...]

چون پشیمانم از این کردار خود

بس پریشانم مکن در کار خود

شرمسار آن مرد از کردار خود

شد ملامت گوبه خود از کارخود