چند از شرم تو باشد در نقاب

رخ بپوشان تا برآید آفتاب

بر سر هر عضو من دردت نهاد

نقطهٔ داغی نشان انتخاب

تا در آب افتاده عکس عارضت

[...]

روشنی در خانه معمور نیست

نیست یک ویرانه کان پر نور نیست

بسکه در بزم نشاط ما گریست

قطره ای خون در رگ طنبور نیست

دل ز مهر گلرخان پرداختیم

[...]

دیده چشم می پرستی دیده است

اشکم از مستی بسر غلطیده است

دل بر او رفت اینجا جا نبود

سینه تنگ و آرزو بالیده است

زلف در گوش تو شرح حال ما

[...]

دل که چندین آه از جان می کشد

نقش آن زلف پریشان می کشد

دیده ام پست و بلند روزگار

دل بآن چاه زنخدان می کشد

شیشه ناموس را خوش جذبه ایست

[...]

زیک قطره سرشکم تن زجا شد

بلی اشک از رخ من کهربا شد

بمن نوبت نداد آنچشم پرحرف

پس از عمریکه راه حرف وا شد

حنای پنجه قاتل نشد حیف

[...]

بیش ازین دوران ستم پرور نبود

آسمان زینگونه بداختر نبود

عمر چون ایام بیماری مرگ

هیچ امروزش ز دی بدتر نبود

آنقدر پیکان که در یک زخم داشت

[...]

عرش سیرا شاهباز دولتت

آورد در زیر پر فتح دکن

منهی غیب از همایون نهضتت

آورد هر دم خبر فتح دکن

اینهم از بسیاری کوچک دلیست

[...]

مرغ روح خواجه آزادگان

چون شد آزاد از قفس مسرور باد

تربتش ز انوار رحمت تا بحشر

همچو چشم مهر و مه پرنور باد

نیکنامی همچو او عالم نداشت

[...]