ای که از مکرِ عدو بر خویش می‌پیچی چنین

نصِّ قرآن گوش کن والله خیرالماکرین

تا شوی از مکرِ دشمن ایمن از خود دور باش

هیچ دیگر نیست إلّا او جز او چیزی مبین

از سرِ سر بایدت اول قدم برخاستن

[...]

دوش وقت صبحدم از لطف رب العالمین

هاتفی در گوش هوشم گفت کای ابن یمین

تا بکی محنت کشی زین پس زمان راحتست

سر بر آر از خواب و خیز ایندولت بیدار بین

خطه فریومدا کنون شد ز نزهت آنچنانک

[...]

نوجوان شد گاه پیری دولت ابن یمین

سایه چون گسترد بروی آفتاب ملک و دین

خسرو عادل امیر شه نشان کز عدل او

گشت با شاهین کبوتر از محبت همنشین

شمس ملک و دین محمد آنکه روز کارزار

[...]

آصف ثانی علاء ملک و دین کو را خطاب

مینویسد منشی گردون وزیر خافقین

صاحب صاحبقران آنحاکم فرمانروا

کامتثال حکم او باشد فلک را فرض عین

آن سرافرازیکه در راه معالی قدر او

[...]

مجلس دستور ایرانست یا خلد برین

کاندرو بر هر طرف بینی صفی از حور عین

شاید ار فردوس اعلی خوانمش از بهر آنک

از لب ساقی میش ممزوج شد با انگبین

صاحب مجلس چو رضوان ساقیان مانند حور

[...]

بار دیگر در زمین از صنع رب العالمین

همچو بزم خسرو آفاق تاج ملک و دین

خسروی کاندر کفش باشد بروز رزم و کین

لاله چون بر رمح مینا گون سنان بسدین

آنکه از بحر کفش گه ابر گردد خوشه چین

[...]

بار دیگر در زمین از صنع رب العالمین

همچو بزم خسرو آفاق تاج ملک و دین

خسروی کاندر کفش باشد بروز رزم و کین

لاله چون بر رمح مینا گون سنان بسدین

آنکه از بحر کفش گه ابر گردد خوشه چین

پر گهر آید کنون دست چنار از آستین

گر ارادت یکزمان با قدرتش گردد قرین

پوست با پشت پلنگ آرد بحکم از پشت زین

خون لعل اندر عروق کان همی گردد نگین

تا شود با خاتم گیتی ستانش همنشین

انوری شد آفتاب و ازرقی چرخ برین

تا ثنای حضرتت گویند چون ابن یمین

هین مشو نومید از اقبال خود ابن یمین

سایه بر سر چون فکندت آفتاب ملک و دین

شاه دریا دل که هرکس بوسه دادش بر یمین

نامور شد بر سریر سیم و زر همچون نگین

ای مگس ران وثاقت شهپر روح الامین

نقش توقیع جلالت رحمةٌ للعالمین

طاق ایوان نبوت را ز فرط کبریا

برده بر کیوان و آدم در میان ماء و طین

داده هفت اختر بیسر زمزم فضلت یسار

[...]

هر که شد با ساکنان عالم علوی قرین

گو بیا در عالم جان جان عالم را ببین

ایکه در کوی محبت دامن افشان می روی

آستین بر آسمان افشان و دامن بر زمین

چنگ در زنجیر گیسوی نگاری زن که هست

[...]

رخش جان بیرون جهان از شهربند ماء و طین

در مکانی کز مکان بیرون بود منزل گزین

چون رسیدی در ریاض قاصرات الطرف عین

بر فراز هفت منظر گر نظر داری ببین

آنک بوسد ماه رویش خسرو خاورزمین

ظل یزدان عصمت حق صفوت دنیا و دین

پیش از این ملکی که جمع را شد میسر بیش از این

شاه را اکنون به فیروزی است در زیر نگین

از غبار فتنه آب تیغ سلطانی بشست

روی عالم را به فیض فضل رب العالمین

سایه ی یزدان معظ الدین والدنیا اویس

[...]

داغ ابروی تو دل پیوسته دارد بر جبین

نقش یاقوتت نگارد جان شیرین بر نگین

جز دهانت هیچ ناید در ضمیر خرده دان

جز لبت نقشی نبندد دیده باریک بین

با مه رویت بتابد ذره روی از آفتاب

[...]