هر که را نبود هوای درگه جانان بسر

هرگز از معشوقه جانی نگردد با خبر

نیست این فیض شهادت لایق هر بی‌بصر

گوشه ابروی معوقت نیاید درنظر

نیمه شب از بستر غفلت گهی بردار سر

عذرخواهی کن ز جرم خود به نزد دادگر

تا شود اندر دلت نور حقیقت جلوه‌گر

بلبلان گر راز دل گویند با گل در سحر

پا نهاد از بدو عالم چون به دنیا بوالبشر

اولش از ترک اولی گشت عمری دیده‌ تر

بعد از آن هجران حوا کرد او را اشکبار

سر به درد و غم قرین شد از غم داغ پسر

نوح در طغیان قوم و بحر و کشتی شد دچار

[...]

ای معین بی‌معینان ای ولی دادگر

ای دلثیل گمرهان ای هادی جن و بشر

صنحه آفاق پر شد از نفاق و شور و شر

خیز و بر پا کن لوای نصرت و فتح و ظفر

آرزو دارم دمی زان زلف عنبر بوی بوی

کاش می‌بودم به پایت ای گل بی‌خار خار

صبح رویم بی‌مه روی تو شد چون شام شام

روز بختم چون دو زلفت شد از این رفتار تار

هر که را دیدم گرفتراش نمی‌آرست رست

دام دلها گشته مویت حلقه حلقه تار تار

یا شبی در کلبه‌ام از مهر چون مهتاب تاب

یا مرا از مرحمت در ده در آن دربار بار

خانه احسان وی تا هست هی آباد باد

ور نداد افتد به دست حکم صاحب‌کار کار

هم نبردی هست او را گر شود نامرد مرد

او نهنگ بحر جنگ و لشکر کفار فار

هست شخص بیهما الشراهمی از ننگ ننگ

هست ذات بی‌مثالش را همی از عار عار

از برای دوستانش آتش نمرود رود

از برای دشمنانش مشتعل چون نار نار

خیل غم آورده شاها بر من بی‌زور زور

در تعطل تا شدم با نفس بد هنجار جار

طایر بخت محبت گیرد از اقبال بال

نخل عمر مغبضت آرد ابر دیار یار

بارها خواندم ز قول مصطفی اندر خبر

کاید آن روزی که تابد آفتاب از باختر

ذات پاک مصطفی باشد منزه از دروغ

کش رسالت داده بر خلقان خدای دادگر

گر خدا را، راست گو دانی و پیغامش درست

[...]

دولت قاجار خواهد سکه زد بر سیم و زر

برجهد تیمور شاه از خواب و گردد باخبر

با سر آید در صف میدان و سازد ترک سر

هر طرف بینی شرار فتنه و آشوب و شر

هر چه سردار است و سنگین بنگری زرین کمر

هر که حقگو بود و حق بین می شود صاحب هنر

هر چه سردار است و سنگین بنگری زرین کمر

هر که حقگو بود و حق بین می شود صاحب هنر

پرده صبح نگه را بر رخ دلدار در

توتیا با چشم خود از خاک این دربار بر

رنگ زردم از طلا گشتن به وصلش راه برد

نقد سودای محبت شد درین بازار زر

بس که از سر تا به پای او لطافت می‌چکد

[...]

تا خیال صورتش شد دیده‌ام را جلوه‌گر

چشم نگشایم به سوی نقش و تصویر دگر

بخت واژون را به تخت پادشاهی کی دهم

سایه بال هما گر بخشدم تاجی به سر؟!

چون گهر در کسوت ما نیست جیب و دامنی

[...]