نبد چیز دگر نی دست ونی پای

همه ذرّات بد نه جای و ماوای

من آوردم تمامت اندرین جای

برم بار دگر در غیر ماوای

اناالحق گوی و ز دیرت برون آی

نمود دیر و کعبه هر دو بنمای

همه غرقاب چاهند اندر این جای

درون چاه بگرفتند ماوای

همه غرقاب چاهند اندر این جای

درون چاه بگرفتند مأوای

همه دنیا سرشت دوست با پای

در اینجا تو نظر کن جای تا جای

برو تا بازگردیم از چنین جای

شویم ما فارغ اندر جای و مأوایی

مر الهام میگوید که باز آی

گره یکبارگی ازخویش بگشای

در آن دریا نمیگنجد سر و پای

کجا باشد در آنجا بود دنیای

همه ذرّات مستند و سر از پای

نمیدانند رفته جمله از جای

مرا از وصل خود یک ذرّه بنمای

چرا اندازیم از جای بر جای

کجا بینم ترا دیگر در این جای

برآورده خروش و بانگ و غوغای

تو در دنیا و اندر دیر خود رای

بماندی همچو سیم قلب در جای

حجاب از پیش رو بردار و بنمای

که هستی در درون جان تو یکتای

نمیدانست آدم او سر از پای

بمانده واله و حیران و شیدای

کنون ای جان و ای دل نزد من آی

گره از کار من یکباره بگشای

چو او رانیست جای و در سراپای

توانی یافت جاویدش همه جای

یکی خرطوم سود و دیگری پای

همه یک چیز را سودند یکجای

براه راستان سوی بهشت آی

گره یکبارگی از خویش بگشای

اگر اسرار کل داری تو بنمای

وگرنه پر مرو چندین بهر جای