به موبد چنین گفت خسرو که تشت

همانا بد این گر دگرگونه گشت

بفرمان ز دوزخ توکردی بهشت

همان خوب کردی تو کردار زشت

چو شیرویه را سال شد بر دو هشت

به بالا زسی سالگان برگذشت

همان عهد ساری و آمل نوشت

که بد مرز منشور او چون بهشت

چوخورشید درشیرگشتی درشت

مرآن تخت را سوی او بود پشت

ز شب نیز دیدی که چندی گذشت

سپهر از بر خاک بر چند گشت

همی هر زمان شاه برتر گذشت

چوشد سال شاهیش بر بیست و هشت

بسی مهتر و کهتر از من گذشت

نخواهم من از خواب بیدار گشت

سرانجام جای تو خاکست و خشت

جز از تخم نیکی نبایدت کشت

که بود آنک از راه یزدان بگشت

ز راه و ز پیمان ما برگذشت

چو گردنده گردون به سر بر بگشت

شد آن شاه را سال بر سی و هشت

دگر آنک فرزند بودت دو هشت

شب و روز ایشان به زندان گذشت

بهی زان دو بالش به نرمی بگشت

بی‌آزار گردان ز مرقد گذشت

چو از دوده‌ام بخت روشن بگشت

غم آورد چون روشنایی گذشت

شده پادشاهی پدر سی و هشت

ستاره برین گونه خواهد گذشت

چنین بیست و شش سال تا سی و هشت

به جز به آرزو چرخ بر ما نگشت

پسر خواستی تا بود یار و پشت

کنون از پسر رنجت آمد به مشت

بر زاد فرخ شد این مرد زشت

که هرگز مبیناد خرم بهشت

برین گونه تا سال شد بر دو هشت

همی ماه و خورشید بر سر گذشت

بتازی یکی نامه پاسخ نوشت

پدیدار کرد اندرو خوب و زشت