از ایشان فکندند بسیار گرد

به جای آن کسی رّست کش اسپ برد

که بر زه نیامد به ده مرد گرد

نه یکیّ توانستش از جای برد

چه چیز آمد این مهر فرزند و درد

که در نیک و بد هست با جان نبرد

دُم اژدها شد گسسته به درد

برافشاند با موج خون زهر زرد

که اندام مه تازش و چرخ گرد

زمین کوب و دریا بُرو ره نورد

نه خُرسندی و بردباری ز مرد

همه نیک باشد به درمان درد

چو چرخست کردارشان گردگرد

یکی شاد ازیشان یکی پر ز درد

ز سستی مدان گر بود نیک مرد

که داند چونیکی بدی نیزکرد

سپاهست و سازست و مردان مرد

دگر کار بختست روز نبرد

سپهبد کنارنگ گردان گرد

ده و دو هزار از یلان برشمرد

ده و شش هزارند پیل نبرد

که برمه ز ماهی برآرند گرد

بس اندک سپاها که روز نبرد

ز بسیار لشکر برآورد گرد

برون برد لشکر چو بایست برد

همیدون برون شد سپهدار گرد

رمد شیر ازو هرکجا بگذرد

به یک زخم پیل ژیان بشکرد

به یک پنجه ران تکاور ببرد

بزد بر زمین گردنش کرد خُرد

ببد خیره زان دست و زان دستبرد

گرفت آفرین بر سپهدار گرد

زمانه بگردد ز من در نبرد

از آن پیش کش گویم از راه گرد

زنانند در پیش مردان مرد

بود اسپشان گاو روز نبرد

پس صف به مهیار و سنبان سپرد

کمینگه به گشواد و گرداب گرد

زمین همچو دریا شد از جوش مرد

که موجش همه خون بُد و میغ گرد