همان نیز بیدار کاوس کی

جهاندار نیک اختر و نیک پی

کنون تا ببینم که با جام می

یکی سست باشی اگر سخت پی

چنین گفت که اکنون بر بوم ری

به کوبند پیلان جنگی بپی

نگه کن که شهری بزرگست ری

نشاید که کوبند پیلان بپی

بدیدم بیارم به فرمان کی

بدان تا فرستدش خسرو به ری

به دیوان نوشتند منشور ری

ز زشتی بزرگی شد آن شوم پی

ازان زشت بد کامهٔ شوم پی

که آمد ز درگاه خسرو بری

بیک هفته زین گونه با رود و می

ببودند شادان ز شیروی کی

که از ژرف دریا برآورد پی

بران گونه دیوار بیدار کی

ز هندی و چینی و از بربری

ز مصری و از جامهٔ پهلوی

به سر برنهاد افسر خسروی

نگارش همه پیکر پهلوای

کجا ماه آذر بُدی روز دی

گه آتش و مرغ بریان و می

که چون ماه آذر بُد و روز دی

جهان را تو باشی جهاندار کی

فرستاده چون شد به نزدیک او

چو خورشید شد جان تاریک اوی

چو منزل به منزل بیامد برِی

برآسود یک چند با رود و می

مرا رفت باید همی سوی ری

ندانم که کی بینم این تاج کی

ستاره‌شمر گفت جز نیکویی

نبینی وجز راستی نشنوی

پدر مرزبان بود مارا بری

تو افگندی این جستن تخت پی

بخوردند بر یاد او چند می

که آباد بادا برو بوم ری

پراندیشه از بلخ شد سوی ری

بخرداد فرخنده درماه دی