اگر پادشا را سر از کین ما

شود پاک و روشن شود دین ما

دگرگونه‌تر باشد آیین ما

جزین باشد آرایش دین ما

که شاید به مشکوی زرین ما

بداند پرستیدن آیین ما

که خون ریختن نیست آیین ما

نه بد کردن اندرخور دین ما

جزین باشد آرایش دین ما

همان گردش راه و آیین ما

خود آزردنی نیست در دین ما

مبادا بدی کردن آیین ما

بخواهید بر پاکی دین ما

چنانچون بود رسم و آیین ما

بدو گفت خاقان که آیین ما

چنین است و افروزش دین ما

شود فرخ این جشن و آیین ما

درخشان شود در جهان دین ما

وزآن پس چنان بد که آیین ما

شما نیک دانید و هم دین ما

آتش عشق بتی برد آبروی دین ما

سجدهٔ سوداییان برداشت از آیین ما

لن ترانی نقش کرد از نار بر اطراف روی

لاابالی داغ کرد از کبر بر تمکین ما

شربت عشقش هنی کردست بر ما عیش تلخ

[...]

به راه نیاکان پیشین ما

که بودند پیغمبر دین ما

بدانستیم بی‌شبهت یقین ما

که خوش خواهیم بودن بعد ازین ما

بیان خواهیم کردن بیش از این ما

نه در صورت که در عین الیقین ما

بیان خواهم کرد بیش از این ما

نه در صورت که در عین الیقین ما

هر نفس آئینه ای از غیب بنماید به ما

گر نظر داری ببین آئینهٔ گیتی نما

این چنین علم شریفی می کنم تعلیم تو

ذوق اگر خواهی قدم نه سوی درویشان ما

ای روز و شب خیال رخت همنشین ما

جاوید باد عشق جمالت قرین ما

آن دم که بود نقش وجودم عدم هنوز

مهر تو بود مونس جان حزین ما

ما سجده پیش قبله روی تو می کنیم

[...]

ای پرتو جمال تو نورالیقین ما

گیسوی عنبرین تو حبل المتین ما

افسون غمزه تو دلم را ز ره ببرد

چشمت برهزنی شده سحر مبین ما

ز ابرو و غمزه چشم تو چون ترک فتنه جو

[...]

از بس سترد گرد ملال از جبین ما

در زیر خاک ماند چو دام آستین ما

چشم ستاره جوهر آزار ما نداشت

روزی که بود باده لعلی نگین ما

از اضطراب ما دل سنگ آب می شود

[...]

غنچه خسبی باشد از سیر چمن آئین ما

بر سر ما بس بود شاخ گل بالین ما

پای خواب آلود ما در زیر دامن سرمه گشت

کوه در فریاد شد چون کبک از تمکین ما

عکس ما آئینه ها را کرد باغ دلگشا

[...]