دیدی ملکی که دست درویش گرفت

آنگه بنواخت در بر خویش گرفت

آنکه بولی و صاحب جیش گرفت

آنگاه بکشت و کشته را پیش گرفت!

دیدی ملکی که دست درویش گرفت

آن گه بنواخت در بر خویش گرفت‌

آن گه بولی و صاحب جیش گرفت

آن گاه بکشت و کشته را پیش گرفت؟!

پس ره آن حصار پیش گرفت

پی تدبیر کار خویش گرفت

کفش بگذاشت و راه پیش گرفت

باز دنبال کار خویش گرفت

نفسی راه لطف پیش گرفت

سر او برکنار خویش گرفت

عقل آمد و پندِ عاشقان پیش گرفت

در ره بنشست و رهزنی کیش گرفت

چون در سرشان جایگهِ پند ندید

پای همه بوسید و رَهِ خویش گرفت

چون سوز توام در این دل ریش گرفت

دل با تو طریق لابه در پیش گرفت

بسیار خروشید و خراشید جگر

در تو نگرفت و دل سر خویش گرفت

مرد پوینده راه پیش گرفت

رفت و دنبال کار خویش گرفت

ترک من بار دیگر راه جفا پیش گرفت

بی گنه ترک من خسته درویش گرفت

دلش از صحبت اصحاب که نیک اندیشید

بحکایات حسودان بداندیش گرفت

من دلسوخته ترکش نکنم گرچه کنون

[...]

گریهٔ خون سرِ ره بر منِ درویش گرفت

عاقبت اشک طریق عجبی پیش گرفت

تا چرا نیش غمت تیز گذشت از جگرم

جگر ریش مرا هست توان بیش گرفت

با غم و درد دل و جان چو مدارا کردند

[...]

چون سخن راه سفر پیش گرفت

قوت و قوت همه از خویش گرفت

شاه ترک دیار خویش گرفت

با عدو راه جنگ پیش گرفت

بیا که ملت ایران حقوق خویش گرفت

شبان دادگر از چنگ گرگ میش گرفت

رسید قاضی ایوان داد و در ایوان

جلوس کرد و ره اعتدال پیش گرفت

یکی فرشته اردیبهشتی از مینو

[...]