کسی در عشق تو دلریش باشد

که مسکین عاشق و درویش باشد

ز شادیها شود بیگانه آن دل

که با اندوه عشقت خویش باشد

هر آن کو صحبت سیمرغ جوید

[...]

ز دولتمند‌ی درویش باشد

که بی‌سرمایه سوداندیش باشد

کسی را پادشاهی خویش باشد

که حکم شرع او در پیش باشد

برای آنکه دل با خویش باشد

ثوابش از دو گیتی بیش باشد

همه اینجا برنگ خویش باشد

ولی آنجا هزاران بیش باشد

کسی را چون تو شاهی بیش باشد

خلاف از کافری خویش باشد

که از مردم اگرچه خویش باشد

وفای گربه و سگ بیش باشد

هر آنکس را که دنیا خویش باشد

ورا زقوّم دوزخ پیش باشد

همه آنجا برنگ خویش باشد

ولی اینجا هزاران بیش باشد

حقیقت نوش با ما نیش باشد

ترا این راه ما در پیش باشد

ترا عیسی حقیقت بیش باشد

که در هر کار پیش اندیش باشد

حقیقت رحمت او بیش باشد

کسی داند که پیش اندیش باشد

خداوندا من آن جراح عمرم

که دایم هفت عضوم ریش باشد

ز من رادی و دینداری نیاید

چو گیتی زُفت کافر کیش باشد

توانگر تر کسی کو را بجویی

[...]

ز درد، ار چشم خواهر ریش باشد

نه همچون درد چشم خویش باشد

که هر شاهی که او درویش باشد

به قدر از هر دو عالم بیش باشد

سری کو از حیا در پیش باشد

بحرمت پاسبان خویش باشد

چو قدر او از این پس بیش باشد

چه خوش عهد و چه خوش اندیش باشد

چرا هر جا که یک بی ریش باشد

تو را فی‌الفور قوم و خویش باشد