بدان تنگی اندر همی زیستی

زمان تا زمان زار بگریستی

ببیژن سپردی و بگریستی

بران شوربختی همی زیستی

بگو ای خرف گشته تو کیستی

وزین آمدن بر پی چیستی؟

مردم اگر این تن ساسیستی

جز که یکی جانور او کیستی؟

جانوران بنده‌ش گشتی اگر

مردم تو جوهر ناریستی

رمز سخن‌های من ار دانیی

[...]

شب و روز بی خواب و خور زیستی

زمانی نبودی که نگریستی

مرگ به پیری و جوانیستی

پیر بمردی و جوان زیستی

سلیح دار گفتا که تو کیستی

چنین تند و تیز از پی چیستی

بگو نام تا دانمت کیستی

چنین تند و تیز از پی چیستی

که من باز دانم که تو کیستی

بدین دشت کین از پی چیستی

بدو گفت کای آدمی کیستی

چنین آمده در پی چیستی

بدو گفت طهماسپ تو کیستی

چنین از پی کینه بر چیستی

بپرسید هر کس که تو کیستی

به درگاه شاه از پی چیستی

ز مهرش بخستی و بگریستی

بدان سختی اندر همی زیستی

بخستی دلش سخت و بگریستی

بدان شور بختی همی زیستی

به امید و بیم او همی زیستی

دلش تنگ گشتی و بگریستی

بدو گفت رویین که تو کیستی

گهِ شام در جُستن چیستی

بگو تا تو از تخمه کیستی

دمان و دنان از پی چیستی

بدو گفت پیروز تو کیستی

خود از سیستانی و گر نیستی

بخندیدی و گاه بگریستی

شبانروز از این سان همی زیستی

بدو گفت کرکو که تو کیستی

بگو تا درین بیشه از چیستی