مردم از نیک نیک‌خو گردد

باز چون بد بُوَد چنو گردد

سخن از مستمع نکو گردد

کهنه از روزگار نو گردد

چو درد گیرد دندان تو عدو گردد

زبان تو به طبیبی بگرد او گردد

یکی کدو ز کدوها اگر شکست آرد

شکسته بند همه گرد آن کدو گردد

ز صد سبو چو سبوی سبوگری برد آب

[...]

منحرف از نگه آن قبله ابرو گردد

این ترازوی سبکروح به یک مو گردد

بی سخن می برد از هوش نظربازان را

آه ازان روز که آن چشم سخنگو گردد

سرو را فاخته از طوق به زنجیر کشد

[...]

از نظر بازی من چشم سخنگو گردد

پرده خواب ز شوخی رم آهو گردد

چون حنا کز سفر هند شود غالیه رنگ

خون دل مشک در آن حلقه گیسو گردد

می شود تیره ز یاد گنه آیینه دل

[...]

ملایمت سپر خصم تندخو گردد

شراب شیشه شکن عاجز کدو گردد

به چشم خویش جهان را سیه کند چو عقیق

ز ساده لوحی خود هرکه نامجو گردد

صدف عبث دهنی باز می کند به سؤال

[...]

ملایمت سپر خصم تندخو گردد

شراب شیشه شکن عاجز کدو گردد

به جوی رفته دگر بار آب می آید

که خاک باده کشان عاقبت سبو گردد

اگر تو چشم توانی ز هر دو عالم بست

[...]

آصفی کوکه چاره جو گردد

چاره درد من از اوگردد

گاه گل گشته‌، گه سبو گردد

تا سزاوار بزم او گردد

تمامِ مملکت آن روز زیر و رو گردد

که قهر ملت با ظلم روبه‌رو گردد

به خائنین زمین، آسمان عَدو گردد

زمان کشتن افواجِ مرده‌شو گردد