به دستوری شاه بیرون گذشت

که داند که می در تنش چون گذشت

همه تیرتا پر در خون گذشت

سرآهن ازناف بیرون گذشت

به هر کوی جویی چنان خون گذشت

که از شهر یک میل بیرون گذشت

بگفتند یک شب چه و چون گذشت

کزآن دشت خون تا به جیحون گذشت

موج زن در دل خیال آن لب میگون گذشت

آب حیوان بین که از دریای آتش چون گذشت

تا دلی آوردم و این فتنه ها بر داشتم

از گرانباری چه ها بر خاطر گردون گذشت

با من گریان چه داری، رو که تا نزدیک من

[...]

کاروان گریه از چشمم ندانم چون گذشت

تا سر مژگان رسید، از صد محیط خون گذشت

قمریی بر لوح خاک از نقش پایش نقش بست

سرو من هر جا که با آن قامت موزون گذشت

آتش سودا نمی خوابد به افسون اجل

[...]

شد بهار از توبه‌کردن بایدم اکنون گذشت

می‌رسد گل چون توان از باده گلگون گذشت؟

من که شمع محفل قربم سراپا سوختم

حال بیرون‌ماندگان بزم، یا رب چون گذشت؟

خواستم بر یاد بالای تو چشمی تر کنم

[...]

سرودم ز ایوان گردون گذشت

سرشکم ز دامان جیحون گذشت

یاد عابس کز دل جیحون گذشت

موج اشکش از سر گردون گذشت

زانکه فکرش گرچه از گردون گذشت

از حد دین نبی بیرون گذشت

همت او آنسوی گردون گذشت

از جهان چند و چون بیرون گذشت

از غم زلفت ندانم دوش بر من چون گذشت

اینقدر دانم که دود آهم از گردون گذشت

گر بگویم شمه ای از آن جگرها خون شود

آنچه بی لعل لبت بر ایندل پرخون گذشت

بیتو بگذشت آنچه ایلیلای جان بر من شبی

[...]