یکی نغز بازی برون آورد

به دلت اندرون درد و خون آورد

نوروز مهین جم همایون آورد

چون فرخ مهرگان فریدون آورد

هرکس بجهان رهی دگرگون آورد

مردی و وفا و جود فضلون آورد

که این رزم را چاره چون آورد

مگر دشمنان را نگون آورد

زمین گر بضاعت برون آورد

همه خاک در زیر خون آورد

در آن غم که تدبیر چون آورد

کز آن سایه خود را برون آورد

ایکه قدرت صد چو گردون آورد

دور گردون چون توئی چون آورد

رأی تو رسمی که آرد در جهان

همچو رویت خوب و میمون آورد

رنگ و بوی خلق و خلقت آسمان

[...]

باد و خاک و آتش و خون آورد

سر خویش از جمله بیرون آورد

ای سخا پیشه یی کامید مرا

سوی بخت تو رهنمون آورد

پرتو همّت تو چون آتش

رخ بدین چرخ آبگون آورد

چون بدیدم که نشتر از ره فصد

[...]

جان روی به عالم همایون آورد

وز چون و چگونه دل به بیچون آورد

آن راز که تاکنون همی بود نهان

از زیر هزار پرده بیرون آورد

عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد

از دیده ز دل سرشک گلگون آورد

دل را به کفش ندادم به خوشی

تا لاجرمم ز دیده بیرون آورد

آمد به برم یار و شبیخون آورد

بر دست گرفته جام گلگون آورد

گفتم که مگر به خویشتن باز آیم

یکباره مرا زخویش بیرون آورد

یکی نغز بازی برون آورد

به دلت اندر از درد خون آورد

سپهرش که از دیده خون آورد

چه از پرده زین پس برون آورد