|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به شکوه و عظمت نوروز اشاره می‌کند و آن را به روزهای خوش مهرگان و فریدون مرتبط می‌سازد. او معتقد است هر فردی در زندگی‌اش باید راهی متفاوت و خاص را انتخاب کند و ویژگی‌های ارزشمندی چون مردانگی، وفا و generosity (سخاوت) را به ارمغان بیاورد.
هوش مصنوعی: در روز نوروز، جشن بزرگ و با شکوهی برپا می‌شود که به شادی و خوشی و آغاز فصل جدید اشاره دارد، همان‌طور که مهرگان، روز شادی و خوشحالی فریدون محسوب می‌شود.
هوش مصنوعی: هر کسی که در دنیا راهی نو و متفاوت انتخاب کند، شخصیتی به همراه وفا و generosity از خود به نمایش می‌گذارد و فضایل و نیکی‌هایش را به دیگران می‌آورد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
جان روی به عالم همایون آورد
وز چون و چگونه دل به بیچون آورد
آن راز که تاکنون همی بود نهان
از زیر هزار پرده بیرون آورد
عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد
از دیده ز دل سرشک گلگون آورد
دل را به کفش ندادم به خوشی
تا لاجرمم ز دیده بیرون آورد
آمد به برم یار و شبیخون آورد
بر دست گرفته جام گلگون آورد
گفتم که مگر به خویشتن باز آیم
یکباره مرا زخویش بیرون آورد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.