چندان صفت جمال در نوش آید

کین جان ز دست رفته در جوش آید

زهری که بیاد تو خورم نوش آید

دیوانه ترا بیند و با هوش آید

زهری که بیاد تو خورم نوش آید

دیوانه ترا بیند و با هوش آید

دل سرمست من آن نیست که با هوش آید

مگر آن لحظه کش آواز تو در گوش آید

رخت این آتش سوزنده که در سینه نهاد

عجب از دیگ هوس نیست که در جوش آید

بجز آن کایم و در پای غلامان افتم

[...]

ز تفش سنگ در خروش آید

آهن از تاب او به جوش آید

آن کس که لوای عشق بر دوش آید

با نیستی ابد هم آغوش آید

گر صور دمند و گر مسیحا آرند

این کشته نه مستی ست که با هوش آید

ز هر نوا دل عشاق کی به جوش آید

ز عندلیب مگر ناله‌ای به گوش آید

چنان فسرده ز بیگانگی نگردیده است

که خونم از نگه آشنا به جوش آید

فغان من ز محرک غنی بود، ورنه

[...]

خوشا دردی که هر مو بر تن من در خروش آید

به هر پهلو که غلطم ناله زخمی به گوش آید

به بزم عیش نتوان دید خالی جای جانان را

چو بینم شیشه ای خالی ز می خونم به جوش آید

ز عکست آینه، چون آب در خروش آید

ز چهره تو قدح، همچو می بجوش آید

ز شوق اینکه خرامی چو سرو در بازار

گل از بهشت بدکان گل فروش آید

ز ناتوانی خویشم غمی که هست، اینست:

[...]

شور خندیدن گل چون به سر جوش آید

یادم از قهقههٔ آن بت می نوش آید

غافل از نالهٔ حیرت زدگانی هیهات

چه فغانها که به گوش از لب خاموش آید

غم درویش نشانید به خاکم چو خدنگ

[...]

سرها تا پا زبان شود گوش آید

زافسانه کیهان کر و خاموش آید

چونست که اسماعیل هرگه به خروش آید

هشیار رود از هوش بی هوش به هوش آید

سر تا به قدم مردم از وجد به رقص آیند

آواز دلاویزش هرگه که به گوش آید

از نغمه لب نوشش‌ صد نیش زند بر دل

[...]

گذار تا دگر از ضعف در خروش آید

ز هوش رفته حسینم دمی به هوش آید

ز آفتاب بسر مغزها به جوش آید

بالتهاب زمین قلب در خروش آید

رود از هوش و چون به‌هوش آید

از سر درد در خروش آید