این بود گر گویی آبشخور مرا

برد ازین کشور بدان کشور مرا

چه کردی سر افراز پور مرا

چرا تیره شد از تو نور مرا

گفت یارب بده آن نور مرا

وافکن از ضعف یقین دور مرا

جانب خود مکش به زور مرا

زانکه خواهی فگند دور مرا

نمی کشد به چمن، طبع پرغرور مرا

شراب می کشد آنجا گهی به زور مرا

بگیر خاتم جم می فروش از دستم

شده ست یک دوسه پیمانه می ضرور مرا

ز حال مجلسیان باخبر نیم، اما

[...]

داغ رسوایی خدادادست منصور مرا

هست تمغای تجلی لاله طور مرا

در تلاش خاکساری دارم آتش زیر پا

گر سلیمان جا به دست خود دهد مور مرا

حد شرعی، مست بی حد را نمی آرد به هوش

[...]

نیست ظرف باده توحید، مخمور مرا

می کند حلاجی این می مغز منصور مرا

مستی بلبل به ایام خزان خواهد فتاد

گر به این عنوان بهار افزون کند شور مرا

در کف آیینه چون سیماب باشد بی قرار

[...]

سینه شد زآتش دل جلوه گه طور مرا

تا چه آید بدل از این سر پرشور مرا

دیده طوفان کند از شعله کانون درون

گو بیا نوح و بخوان فار التنور مرا

پشه وادی عشقم به هما فخر کنان

[...]

«دوری تو کرد زار و رنجور مرا

بی روی تو دیو است کنون حور مرا