دهم زین دنبه روزی چند لوتش

نهم زین کار بادی در بروتش

جهان با دستگاه و لات و لوتش

خراسانی است وان جفتی بروتش

شهید او که بود آب و رنگ یاقوتش

نهند خضر و مسیحا به دوش تابوتش

خوش آن سعادت مرغی که می کند در دام

کرشمهٔ تو ز اوج هوای لاهوتش

ضعیف تر شود ار نعمتش ز باده دهند

[...]

بگوش آینها نیاید غیر صوتش

چنین میباش گو تا وقت فوتش

خبر داد آن فلان از وقت فوتش

بحس دیدم من او را بعد موتش

بود عادت بوقت لایموتش

جوی هرگز نیفزاید بقوتش

سعد و نحس و نسبت آن شکل ها را با بیوتش

ده بخرج و دخل آن در انقلاب و در ثبوتش