تو گفتی که من بد تن و جادوام

ز پاکی و از راستی یک سوام

چنین داد پاسخ که من جادوام

ز مردی و از مردمی یک‌سوام

خالقا آن دم که دم ماند دوام

همدمی میباید از لطف توام

من توام یا تو منی هم من توام

هر دو یکی گشته و نه من دوام

آن خداوندی که دادندت عوام

باز بستانند از تو هم‌چو وام

چونک این را پیشه کرد او بر دوام

فجفجی در شهر افتاد و عوام

ز نور مه و مهر گر برد وام

بگردن ز گردون زمین داشت وام

هیچ حیوان، ز وحش و طیر و هوام

که بود اختلاطشان بدوام

جهان را یکی شهریار نوام

سمردیس یل پور کیخسروام

بدبختی ایران ز دو تن یافت دوام

این نکته مسلم خواص است و عوام

آن دولت انگلیس را بود وثوق

این سلطنت هنود را هست قوام