نفس او را چو دیو چاهی بود

چرخ او را رسن آلهی بود

برم امشب که آن سروسهی بود

همه شب کار دل فرماندهی بود

نه یک ساعت لب از بوسه بیاسود

نه یکدم دستم از ساغر تهی بود

نگارم بود و یک چنگی خوش زن

[...]

ملک را قایم الهی بود

قایم انداز پادشاهی بود

وزانجا کاصل فرهنگ شهی بود

دل هرمز ز مهر او تهی بود

بکنج باغ در، خلوتگهی بود

که آن در خورد خورشید و مهی بود

مرا وقتی نگاری خرگهی بود

که قدّش غیرت سرو سهی بود

نه از باغش مرا برگ جدایی

نه از سیبش مرا روی بهی بود

بشب روشن شدی راهم زرویش

[...]

مظهر اسرار الهی بود

مظهر انوار کماهی بود

کرم گرچه خلق الهی بود

تباهی گران را تباهی بود

شب دوشین که روز فرهی بود

مرا در بر یکی سر و سهی بود

شبی تاریک و خفته چشم اغیار

تو گفتی گیتی از مردم تهی بود

نه کس را آگهی بود از شب ما

[...]