همه درگاه خسروان دریاست

یک صدف نی و صد هزار نهنگ

کشتی آرزو درین دریا

نفکند هیچ صاحب فرهنگ

یک گهر ندهد و به جان ستدن

[...]

چون بر آن دِه گذشت کان سرهنگ

داشت آن منظر‌ِ بلند آهنگ

ز هر سو کشان زنگیی چون نهنگ

به گردن در افسار یا پالهنگ

نشسته بردری مانند سرهنگ

ز نزهت نیست اینجا هوش با هنگ

دمبدم می رسد یکی سرهنگ

می کند سوی هر الاغ آهنگ

چو یوسف را گرفت آن مرد سرهنگ

به محنتگاه زندان کرد آهنگ

ولیعهد از پی تدبیر و فرهنگ

به سوی صلح عزمش کرد آهنگ

بود عباس شه با فر و فرهنگ

که میل او کند بر هر چه آهنگ

همش رای فرخ همش زور هنگ

به خشکی پلنگ و به دریا نهنگ

ای خفته ترا به مهد فرهنگ

مهر و مه و زهره و شباهنگ