به موج اندر دلیران چون نهنگان

به کوه اندر سواران چون پلنگان

همه آبش بود جای نهنگان

همه کوهش بود جای پلنگان

به بالا بر، شدی همچون پلنگان

به دریا در، شدی مثل نهنگان

روزگاریست که کان گهرند

اندرین وقت همه بی‌سنگان

بی‌بنان گشته همه بیداران

بیسران مانده همه سرهنگان

همه خردان بزرگ‌اندیشان

[...]

چه خوش گفتند شیران با پلنگان

که خر کره کند یا راه زنگان

زمانی کوه گیرم چون پلنگان

زمانی بحر شورم چون نهنگان

رفتم آن جا لنگان لنگان

شربت خوردم پنگان پنگان

دیدم آن جا قومی شنگان

گشته ز ساغر خیره و دنگان

کی ز انگشت هم چو بادنگان

تیر شاید گذاشت بر پنگان؟

دست پیچیده در میان، لنگان

دره‌ای در برابر آونگان

گهی در بحر گردی یا نهنگان

گهی در کوه باشی با پلنگان

بغریدی زمانی چون نهنگان

شدی و حمله کردی با پلنگان

نظرش دلگشای دلتنگان

گذرش بوسه گاه سرهنگان