گرایدونک خشنودی از رنج من

بدان گیتی آگنده کن گنج من

کنون جان خسرو شد و رنج من

همین رنج بد در جهان گنج من

دریغ آن پراگندن گنج من

فرستادن مردم و رنج من

شهنشاه گوید که از رنج من

مبادا کسی شاد بی‌گنج من

به جام اندرون بود می پنج من

خورم هفت ازین بر سر انجمن

بنالد یکی کهتر از رنج من

مبادا سر وافسر وگنج من

نکوشم به آگندن گنج من

نخواهم پراگنده کرد انجمن

چنین است پاسخ که از رنج من

فراز آمد این نامور گنج من

نیاید همی یادت از رنج من

سپاه من و کوشش وگنج من

بدو گفت کاندر جهان رنج من

تو بردی و بی‌بهری از گنج من

برآشفت شه گفت بر انجمن

دریغا ز بهرت همه رنج من

براین هر یکی ده یک از گنج من

هزینه به مردم کن از رنج من

کجا خازن لشگر و گنج من

به رشوت مگر کم کند رنج من

برد بتاراج فلک گنج من

نیست کسی را بخبر از رنج من

داورا ای کز تو راحت گشت یکسر رنج من

وه از این همت که از روی رنج من شد گنج من

چون نسازم زیور زانو بتان سیم ساق

کز نوالت شد فرو درسیم تا آرنج من

چون بر اسب پیلتن بیدق جهانم سوی لعب

[...]

گنج منست نیروی من بهر کسب و کار

بر گنج پادشاه دهد مایه گنج من

ونجی ز دست من بکسان کی رسد که حق

گسترده است خوان من از دسترنج من