هر باد، که از سوی بخارا به من آید

با بوی گل و مشک و نسیم سمن آید

بر هر زن و هر مرد، کجا بروزد آن باد

گویی: مگر آن باد همی از ختن آید

نی نی، ز ختن باد چنو خوش نوزد هیچ

[...]

هر باد که از سوی بخارا به من آید

با بوی گل و مشک و نسیم سمن آید

بر هر زن و هر مرد کجا بروزد آن باد

گویی مگر آن باد همی از ختن آید

نی نی ز ختن باد چنان خوش نوزد هیچ

کان باد همی از بر معشوق من آید

هر شب نگرانم به یمن تا تو بر آیی

زیرا که سهیلی و سهیل از یمن آید

کوشم که بپوشم صنما نام تو از خلق

[...]

بیابانش چو کاخ و گلشن آید

سرابش همچو دشت سوسن آید

هر باد کی از سوی بخارا بمن آید

زوبوی گل و مشک و نسیم سمن آید

برهرزن و هر مرد کجا بروزد آن باد

گوید مگر آن باد همی از ختن آید

نه نه زختن باد چنان خوش نوزد هیچ

[...]

هر شب نگرانم بیمن تا تو بر آیی

زیرا که سهیلی و سهیل از یمن آید

کوشم که بپوشم صنما نام تو بر خلق

ز اوّل سخنی نام تو اندر دهن آید!

کسی کاهن بصدقش مومن آید

دل خصمش چرا چون آهن آید

که هر نیک و بدی کان از من آید

مرا ناکام غُلّ گردن آید

عمل کان از من آید چون من آید

که از لاف و منی آبستن آید

روزی که جفاهای تو بر یاد من آید

دل نوش کند غصه و از خویشتن آید

چون صفّ بلا، راست کنی از سر تسلیم

مرد آن بود آری، که نه کمتر ززن آید

گر تیغ بیالاید عشقت بمن این فخر

[...]

من گرد سر کوی تو از بهرتو گردم

بلبل ز پی گل بکنار چمن آید

بشکست دلم در شکن زلف مبادا

کز چشم بدی برشکن او شکن آید

گر دلبر من بر من آید

دل در بر و روح در تن آید

شبها ز هوا گرفته ام باز

وقت است که در نشیمن آید

ترسم که در انتظار رویش

[...]

بوئی که ز چین سر زلفت بمن آید

خوشتر ز دم نافه مشک ختن آید

جز قامت رعنای تو بالا ننماید

سروی که ازو بوی گل و یاسمن آید

میگون لب شیرین تو چون در نظرآرم

[...]

چو نورِ نفْسِ گویا در تن آید

یکی جسمِ لطیفِ روشن آید

عیسی دم من کز نفسش جان بتن آید

گر مرده حدیثش شنود در سخن آید

ماییم و سجودی و نیازی بر آن بت

جز سجده دیدار چه از برهمن آید

چون لاله ز داغت کفنم گر بگشایند

[...]

با هرکه ستم پیشه من در سخن آید

اول به زبانش سخن قبل من آید

دست ستمش فتنه بگیرد به شفاعت

چون غمزه او بر سر خون ریختن آید

جز نام تو مشکل که دم پرسش محشر

[...]

ز یاران رنج به کاو بر تن آید

که بهر گوشمال دشمن آید

رود یوسف دگر در چه گر آن مشکین رسن آید

تکلم می کند [هر] مرده گر او در سخن آید

ید بیضای او ز اعجاز خود مه را قلم کرده

مرکب می کند خطش اگر مشک ختن آید

نسیم باغ شرعش جان و دل را تازه می دارد

[...]