گر دلبر من بر من آید
دل در بر و روح در تن آید
شبها ز هوا گرفته ام باز
وقت است که در نشیمن آید
ترسم که در انتظار رویش
رویم به نماز خفتن آید
شد موسم آنکه در گلستان
بلبل به نوا به گفتن آید
ابر آب زند ز دیده بر خاک
فراش صبا به رفتن آید
وز ناله مرغ و گریه ابر
گل خندد و در شکفتن آید
ساقی کشد انتظار بلبل
تا باز گلی به گلشن آید
چون شمع ستاده ام به یک پا
پروانه اگر به کشتن آید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به انتظار محبوب خود میپردازد و احساسات عمیقش را بیان میکند. او از روزها و شبهایی که در انتظار روی محبوبش است صحبت میکند و میگوید که این انتظار باعث خستگی و نگرانیش شده است. با اشاره به زیبایی طبیعت و فصل شکوفایی گلها، او نگران است که در این انتظار به خواب بربیفتد. در نهایت، او خود را به شمعی تشبیه میکند که برای پروانهای که ممکن است به قربانی آن تبدیل شود، ایستاده است. شعر به طور کلی احساسی از اشتیاق و زیباییهای عاشقانه را منتقل میکند.
هوش مصنوعی: اگر معشوق من به سراغ من بیاید، قلبم در آغوشش و جانم در بدنم قرار میگیرد.
هوش مصنوعی: شبها از هوا ناراحت شدهام، دوباره وقتی است که به خانه برگردد.
هوش مصنوعی: میترسم که در انتظار دیدن چهرهات، خوابم ببرد و نتوانم دعا کنم.
هوش مصنوعی: زمانی فرارسیده که بلبل در باغ گل شروع به آواز خواندن و صحبت کردن میکند.
هوش مصنوعی: ابر به واسطه بارش باران، اشکهایی را از چشمانش بر روی زمین میریزد و نسیم صبحگاهی نیز برای رفتن در حال آماده شدن است.
هوش مصنوعی: از نالهی پرنده و اشک ابر، گل خندیده و شکوفا میشود.
هوش مصنوعی: شرابدهنده به بلبل میگوید که او منتظر است تا دوباره گلی در باغ به شمع آید و شادی و زیبایی را به ارمغان آورد.
هوش مصنوعی: من مانند شمع هستم که با یک پا ایستادهام و اگر پروانهای به سمت من بیاید، ممکن است جانم را در خطر بیندازد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.