نشود نفس خاکیم فلکی

تا نگردد نهاد من ملکی

در تو هم دیوی است و هم ملکی

هم زمینی به قدر و هم فلکی

می‌بُرید از منازل فلکی

شاه‌راهی به شهپر ملکی

خیر گفت ای فرشته فلکی

گر پری زاده‌ای وگر ملکی

ماها همه شیرینی و لطف و نمکی

نه ماه زمین که آفتاب فلکی

تو آدمیی و دیگران آدمیند؟

نی‌نی تو که خط سبز داری ملکی

هیچ من نافریدمی فلکی

هم نبودی بر آسمان ملکی

تیر خطی نبشت در سلکی

تا بنان ترا کند کلکی

با تو همره ز طالع فلکی

قوتی چند روحی و ملکی

ما ها همه شیرینی و لطف و نمکی

نه ماه زمین نه آفتاب فلکی

تو آدمیی و دیگران آدمیند

نی نی تو که خط سبز داری ملکی

کلکی بود عاشق گلکی

شوخکی مشکبار کاکلکی

عرش دل را ملکی ملک خرد را ملکی

گوهر پاکی و در رشته جان منسلکی

گر فلک روح پرورد فلکی

ور ملک عقل گسترد ملکی