جان چیست؟ غم و درد و بلا را هَدَفی

دل چیست؟ درون سینه، سوزی و تَفْی

القصه، پیِ شکستِ ما، بَسْتِه صَفْی

مرگ، از طَرَفی و زندگی، از طَرَفی

ز خورشید بر من نیامد تفی

وزین خرمنم چون نیامد کفی

دانشومند دل تهی علفی

از پی نفس حرف شد صحفی

امطلینی و سوّفی

و عدینی و لا تفی

آن به گهر هم کدر و هم صفی

هم محک و هم زر و هم صیرَفی

دل دلش تابی و در جانش تفی

بسته زناری و بگشاده کفی

تو ای انسان بمعنی کان لطفی

همه اشیا درون تست مخفی

بود در ایّام من یک واقفی

نامداری عابدی خوش عارفی

من ندارم خود گنه تو واقفی

بر جمیع خلق عالم عارفی

فاضل و عرفان شعاری واقفی

بر همه سرّ معانی عارفی

ای ترا نشناخته جز عارفی

یامگر در کوی وحدت واقفی

کوش در ابیات من گر واقفی

عاقبت را کن نظر گر عارفی

من رآنی گفت آخر مصطفی

چند باشی درحجاب ای بی‌وفا

مصطفی حق بود و حق بدمصطفی

بشنو این معنی حق با صفا

تا بگردانند ز دین مصطفی

ترک دارند این طریق با صفا

در جلیسی با خدا و مصطفی

هم انیست می‌شود دایم صفا

چون از آن حضرت جدا گشت آن صفی

آن رفیع اصل و اشیا را وفی

مصطفی بد حق و حق بد مصطفی

زان مصفا بود گشته با صفا

بر لب دریا همی‌شد عارفی

صاحب در گشته بر سرّ واقفی

گر نبودی معرفت با مصطفی

کی شدی هرگز بدین نور و صفا