ز داد و دهش وز خرید و فروخت

تو گفتی همی شارستان برفروخت

همی بود چندی خرید و فروخت

بیابان ز لشکر همی برفروخت

همی کرد هر کس خرید و فروخت

ز شادی رخ مردمان برفروخت

حاضر آوردند چون فتنه فروخت

اشتر کُردی که هیزم می‌فروخت

این شنید و آن غلامش را فروخت

رست از خسران و رخ را بر فروخت

دل می‌رود و دیده نمی‌شاید دوخت

چون زهد نباشد نتوان زرق فروخت

پروانهٔ مستمند را شمع نسوخت

آن سوخت که شمع را چنین می‌افروخت

نفس و هم مال را بحق چو فروخت

برد جنت عوض وزان افروخت

خواجه چون آن شنید اسب فروخت

از فرح روی همچو ماه افروخت

نقش رخ تو شمع محبت چو برفروخت

نقد دو کون عاشق یکرنگ او فروخت

ای آنکه ز رشک عارضت لاله بسوخت

بی سوز غمت چراغ شادی نفروخت

از بهر نثار مقدم اشرف تو

عاشق به نه اشرفی نه افلاک فروخت

نقش رخ تو شمع محبت چو برفروخت

نقد دو کون عاشق یکرنگ او فروخت

جنس خود بی اذن آن ظالم فروخت

شعله ی خشم ستمگر برفروخت

الم به سینه یعقوب بس شرر افروخت

گرفت از بر مادر بشیر را بفروخت